تعصب طبیعی

نمی تونم از این فکر بیرون برم که هرکسی فکر میکنه خودش کار و تصمیمی که میگیره تا حد خیلی زیادی درسته. این مساله خیلی وقتها فکرم رو مشغول میکنه. مخصوصا وقتی که در مقابل آدمهایی قرار میگیرم که برای یک مساله مشخص تصمیم کاملا متفاوتی نسبت به من میگیرند. گاهی اوقات به شدت احساس میکنم که چقدر احمقانه و متعصبانه فکر میکنند. و مطمءنم که اونها هم راجع به من همین فکر رو میکنند. 

یادم میاد که در آخرین جلسه کلاس هوش مصنوعی دکتر پیتر نورویگ گفت که آدمها رو باید مثل بازیکنان در یک بازی مصنوعی نگاه کرد. هر قدمی که یک بازیکن برمیدارد در جهت بهینه کردن تابعی است که او را به هدفش نزدیکتر میکند. پس وقتی فکر میکنید که بازیکنی غیر منطقی رفتار میکند بدونید که اشتباه میکنید و در حقیقت تابعی که او در حال بهینه کردن هست با تابع شما فرق دارد.

یادم به پژوهشی علمی راجع به این مساله افتاد. در تحقیقی که با بررسی تصاویری از مغز انجام شده محققان نشون داده اند که ما انسانها اگر شواهدی بر علیه اعتقادات خودمون ببینیم نادیده میگیریم و قسمتی از مغز که با دیدن تناقضات فعال باید شود در این مورد فعالیت خیلی کمی نشان میدهد. از طرف دیگر اگر شواهدی موازی با عقایدمون ببینیم به خوبی به اون توجه میکنیم و قسمتی از مغز که مربوط به جایزه دادن به خودمون هست خیلی فعال میشود. این مطالعه ارزشمندیه و البته با قانون زندگی کردن با کمترین انرژی سازگار است.

اگرچه به ظاهرا این مساله ای طبیعی است من از این بی توجهی نسبت به دیدن حقایق بیم دارم مخصوصا وقتی میفهمم که خودم هم گاهی نگاه متعصبانه نسبت به افکار و اعتقاداتم دارم.